Ukrayna: Çornobil’in su ısıtıcısı hırsızları – Ulusal

ÇORNOBİL, Ukrayna — Şubat ayı sonlarında Çornobil’i işgal eden Rus askerleri, Oleksandr Toporovsky’yi şaşırtan şeyler yaptılar.

Radyasyonla kirlenmiş toprağa hendekler kazdılar, ofislerde dışkı yaptılar ve duvarlara sprey boyayla boyanmış Illuminati sembolleri.

Ama Toporovsky’nin kafasını karıştıran su ısıtıcıları.

Hizmet dışı bırakılan Çornobil Nükleer Santrali’ni savunan Ukrayna Ulusal Muhafızları’nda bir yarbay, askerlerin neden elektrikli su ısıtıcılarını çalıp onlara güç sağlamak için gereken taban plakalarını geride bıraktıklarını sordu?

Radyasyona karşı önlem olarak uzun kollu asker yeşili giymiş Toporovsky, “Ne için” diye merak etti. Birikmiş maruziyetini ölçen bir cihaz, isim etiketine kırpılmış.

“Elektrik bağlantısı olmayan su ısıtıcılarına kim ihtiyaç duyar?”

Toporovsky, Rus ordusu 24 Şubat’ta Belarus sınırını geçtiğinde, 1986 Çornobil kazasından kurtulanlar için inşa edilen Kiev’in kuzeyindeki Slavutych’teki üssündeydi.

Tankları ve zırhlı araçları, Çornobil’i yakalamak için radyasyondan turuncumsu-kahverengiye dönen çam ağaçlarından adını alan Kızıl Orman’da gürleyerek geçti.

Ruslar reaktörlerin ve radyoaktif atık tesislerinin kontrolünü ele geçirdiğinde, Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı, muhtemelen askeri araçların kirlenmiş toprağı karıştırmasının sonucu olduğunu söylediği radyasyon ölçümleri hemen yükseldi.

Tüm dünyada, Chornobyl kelimesi çevre felaketi ile eş anlamlıdır. Ancak Moskova tarafından gönderilen askerler, nükleer felaket bölgesi sadece başka bir savaş alanıymış gibi davHaberdekiSesinizılar.

Toporovski’ye göre, bu Başkan Vladimir Putin’in Rusya’sının durumu hakkında bir şeyler söyledi.

“Pedagojik” dedi.

Ruslar, kendilerine bir haftada bir yıllık radyasyona maruz kalmalarını sağlayacak bir bölgeyi ele geçirmek için gönderildiklerini bilmeliydi.

Toporovsky, “Ve orada çok sayıda hendek kazdılar” dedi.

Kendisi Kızıl Orman’a asla ayak basmaz. “Ben deli biri değilim,” diye açıkladı. Ama pervasızlığı kendi gözleriyle görmek için terk edilmiş Rus mevzilerini ziyaret etmişti.

“İstersen sana rehberlik edebilirim,” diye teklifte bulundu. “Hayatında sıkıldıysan, bu mümkün.”

Teklif kabul edildi, kiralık bir Nissan Qashqai’nin sürücü koltuğuna tırmandı ve Çornobil kasabasından ayrıldı, yasak bölge olarak bilinen sıcak noktaya doğru yola çıktı, geyik geçişi ve radyasyon uyarı işaretlerini hızla geçti.

Radyasyon seviyeleri normalin 43 katı olduğu için araba camlarının kapalı tutulması konusunda uyardı. Rus bombardımanı tarafından devrildiğini söylediği devrilen ağaçları işaret etti.

“Kızıl Orman buradan başlıyor,” dedi.

Eskiden bir Rus kontrol noktası olan yerin yanında bir t-kavşağında durdu. Yakındaki bir çukurdan çıkarılan kirlenmiş toprakla dolu kum torbalarından yapılmıştır. Sığınak portakal çamı dallarıyla kamufle edilmişti.

“Rus pozisyonuna hoş geldiniz. Ve burada radyasyon sınırın 24 katı.”

Etrafa kısaca bakmanın güvenli olduğunu söyledi. Bir sigara yaktı. Kütük çerçeveli ve muşamba duvarlı bir yapı, bazıları sadece birkaç asker için yeterince büyük, diğerleri ise tankları ve zırhlı araçları barındıracak kadar büyük olan bir düzine sipere bakıyordu.

Kampın çevresi siyaha boyanmıştı. Toporovsky, Rusların, düşman birliklerinin onlara gizlice yaklaşmaması için çalıları temizlemek için ateşe verdiğini söyledi.

Anakartları sökülmüş iki bilgisayar yol kenarına atılmıştı, bu da pek çok bilgisayar arasında bir başka gizemdi.

Toporovsky, Rusların iki kol halinde geldiğini söyledi. Nükleer tesisin silahlı çatışmalardan zarar görmesinden korkan Ulusal Muhafızlar fazla direnemedi. Sonuç olarak birçoğu yakalandı – Toporovsky’nin sayımı tarafından yalnızca ilk gün 181.

Naziler ve Sovyetler 1943’te Çornobil için savaşmışlardı, ancak bu reaktörler olmadan önceydi. Bu sefer, arazinin hassasiyeti ve Rusların dikkatsizliği dikkatli olunmasını istedi.

Toporovsky, “Biz deli değiliz” dedi. “Burada kavga edemeyiz.”

Daha yakından bakmak için açıklığa yürüdü, Rusların olay yeri kanıtı gibi geride bıraktıkları şeyleri almak için durdu. Çöpler her yere atılmıştı. Teneke kutular, su şişeleri, bir roman. Paketin üzerinde Sovyet görünümlü bir yıldız bulunan bir karne kutusunu inceledi.

Su ısıtıcısı yoktu. Belki askerler onları Rusya’ya geri götürmüştür.

Toporovsky, Rusların orada yaptıklarının anlamsız olduğunu söyledi.

“Böyle bir şey yapmak için deli ya da aptal olmalısın. Onların bir ölüm arzusu var mı?”

Toporovsky arabaya geri döndü ve dur işareti yaptı. Rus işgalinden sonra Çornobil’di. Trafik yönetmeliği kimsenin aklında değildi.

Direkt olarak, saatte 150 kilometreye kadar hızlandı. “Daha hızlı sürersen seni hedef almak daha zor.” Rus oyalayıcı gruplar, ekiplerin sınır ötesi tahribat yaratmak için gönderildi, ormanlarda olabileceğini söyledi.

Rusların Çornobil’i elinde tuttuğu beş hafta boyunca, IAEA nükleer tesislerin “hiçbir şekilde kesintiye uğramaması” gerektiği konusunda defalarca uyardı, ancak elektrik şebekesi kesildi ve IAEA tarafından tesisi uzaktan izlemek için kullanılan sistem kapatıldı.

Ruslar Slavutych’te bir kontrol noktasını bombaladı, radyasyon ekipmanı çaldı ve binaları yıktı, boş votka şişeleri ve bir ofis kapısında ters gamalı haç bıraktı.

Toporovsky, “Tatarların veya Moğolların Kiev Rus’a girdiği önceki yüzyıla benziyordu” dedi.

Rus kışlası olarak kullanılan başka bir binanın önüne sprey boyayla boyanmış bir mesaj, Ukraynalılar pislik, pislik ve Naziler olarak adlandırılıyor.

İçeride, kağıtlar ve okuma materyalleri, kokan çöp yığınlarıyla birlikte odaların etrafına saçılmıştı. Bir Rus gazetesi, Rus şakalarından oluşan bir antoloji ve “okuyan ve okuyan ama hiçbiri mantıklı olmayan” bir adam hakkında yazan Aleksandr Puşkin’in şiiri.

Çornobil kilisesinde Lubov Zavadenko, Ruslar geldikten sonra onları gözetlediğini ve gördüklerini iletmek için telefonunu kullandığını söyledi. Onu yakaladıklarında, bittiğini düşündü.

“Kafama silah dayayarak beni dizlerimin üzerine çöktürdüler, öleceğimi sandım” dedi.

Bir uyarıyla gitmesine izin verdiler ama domuzunu istediler. Köylüleri beslemek için olduğunu söyleyerek reddetti.

“Çok votka içtiler” dedi.

Ancak, ele geçirmeleri emredilen tehlikeli bölgeyi kavrayamayacak kadar genç ve bilgisiz olduğunu söylediği askerlere acıdı.

“Sanırım bu kırmızı ormanı bilmiyorlardı, sadece sipariş aldılar.”

Ruslar, 31 Mart’ta geldikleri aynı yolda, araçları ganimetlerle yığılmış halde şehri terk etti.

Zavadenko, çarşafları, kadın kıyafetlerini, ayakkabılarını, çamaşır makinelerini, bisikletleri, arabaları ve hatta bir okul otobüsünü götürdüklerini söyledi. Ukraynalı yetkililere göre, ayrıca milyonlarca değerinde nükleer teçhizatı da çaldılar.

Zavadenko, “Her şeyi çaldılar,” dedi.

Su ısıtıcılarını bile aldılar, eksi onları fişe takmak için gereken üsler, dedi. Teorisi: Askerler o kadar dünya dışıydılar ki, açık ateşlerinde ve kamp ocaklarında su kaynatmak için elektrikli su ısıtıcıları kullanabileceklerini düşündüler.

Toporovski, Rusların Çornobil’in tehlikelerini umursamamasının onları rahatsız etmek için geri döndüğünü söyledi.

“Belarus’taki hastanelerde bu kırmızı ormanda bu siperlerde kalan herkesin yaklaşık 100 kişinin kaldığı bilgisine sahibiz” dedi.

Bunun sadece bir söylenti olmadığı konusunda ısrar etti.

“Eminim!”

Rusların neden bu kadar sorumsuz olduklarına karar verip vermediği sorulduğunda, sanki çok açıkmış gibi cevap vermekten bile çekiniyordu.

“Sana su ısıtıcısından bahsetmiştim,” dedi.

[email protected]