Rusya-Ukrayna savaşı bir gıda krizini nasıl tetikledi?

LONDRA – Ukrayna’daki Rus düşmanlıkları, tahılın “dünyanın ekmek sepetinden” çıkmasını engelliyor ve gıdaları dünya genelinde daha pahalı hale getirerek, gelişmekte olan ülkelerde kıtlığı, açlığı ve siyasi istikrarsızlığı daha da kötüleştirmekle tehdit ediyor.

Rusya ve Ukrayna birlikte, dünyadaki buğday ve arpanın yaklaşık üçte birini, ayçiçek yağının %70’inden fazlasını ihraç ediyor ve büyük mısır tedarikçileri. Rusya, dünyanın en büyük gübre üreticisidir.

Dünya gıda fiyatları zaten tırmanıyordu ve savaş, 20 milyon ton Ukrayna tahılının Orta Doğu, Kuzey Afrika ve Asya’nın bazı bölgelerine ulaşmasını önleyerek işleri daha da kötüleştirdi.

Tahılları Ukrayna’nın Karadeniz limanlarından çıkarmak için haftalarca süren güvenli koridorlar üzerine müzakereler çok az ilerleme kaydetti ve yaz hasat mevsimi geldikçe aciliyet arttı.

Massachusetts Amherst Üniversitesi’nde kriz yönetimi okuyan ve Kiev Ekonomi Okulu’nun yönetim kurulunda bulunan Anna Nagurney, “Bunun önümüzdeki birkaç ay içinde olması gerekiyor (veya) korkunç olacak” dedi.

Dünya çapında 400 milyon insanın Ukrayna gıda kaynaklarına güvendiğini söylüyor. BM Gıda ve Tarım Örgütü, 41 ülkede 181 milyona yakın insanın bu yıl gıda kriziyle veya daha kötü açlık seviyeleriyle karşı karşıya kalabileceğini tahmin ediyor.

---

FOTOĞRAFLAR: AÇIKLAYICI: Rusya-Ukrayna savaşı bir gıda krizini nasıl tetikledi?

---

İşte küresel gıda krizine bir bakış:

DURUM NEDİR?

Tipik olarak, Ukrayna’nın tarlalarından gelen buğday ve diğer tahılların %90’ı deniz yoluyla dünya pazarlarına sevk ediliyor, ancak Rusların Karadeniz kıyısındaki ablukaları tarafından tutuluyor.

Tahılların bir kısmı Avrupa üzerinden demiryolu, karayolu ve nehir yoluyla yeniden yönlendiriliyor, ancak miktar, deniz yollarına kıyasla kovada bir damla. Sevkiyatlar da yedekleniyor çünkü Ukrayna’nın demiryolu ölçüleri batıdaki komşularınınkilerle eşleşmemektedir.

Ukrayna tarım bakan yardımcısı Markian Dmytrasevych, Avrupa Birliği milletvekillerinden Karadeniz’deki bir Rumen limanının kullanımını genişletmek, Tuna Nehri üzerinde daha fazla kargo terminali inşa etmek ve Polonya sınırındaki yük geçişleri için bürokrasiyi azaltmak da dahil olmak üzere daha fazla tahıl ihracatı için yardım istedi. .

Ancak bu, yiyeceğin ihtiyacı olanlardan daha da uzakta olduğu anlamına gelir.

“Şimdi Akdeniz’e geri dönmek için Avrupa’nın dört bir yanını dolaşmanız gerekiyor. Washington’daki Uluslararası Gıda Politikası Araştırma Enstitüsü’nde kıdemli araştırma görevlisi olan Joseph Glauber, Ukrayna tahılına gerçekten inanılmaz miktarda maliyet ekledi” dedi.

ABD Tarım Bakanlığı eski baş ekonomisti Glauber, Ukrayna’nın savaştan bu yana ayda sadece 1,5 milyon ila 2 milyon ton tahıl ihraç edebildiğini, bunun 6 milyon tondan fazla olduğunu söyledi.

Rus tahılı da çıkmıyor. Moskova, bankacılık ve denizcilik sektörlerine yönelik Batı yaptırımlarının Rusya’nın gıda ve gübre ihraç etmesini imkansız hale getirdiğini ve yabancı nakliye şirketlerini bunları taşımaktan korkuttuğunu savunuyor. Rus yetkililer, tahılı küresel pazarlara ulaştırmak için yaptırımların kaldırılması konusunda ısrar ediyor.

Ancak Avrupa Komisyonu Başkanı Ursula von der Leyen ve diğer Batılı liderler, yaptırımların gıdaya dokunmadığını söylüyor.

TARAFLAR NE DİYOR?

Ukrayna, Lübnan ve Mısır’ın satın almayı reddetmesinin ardından Rusya’yı tarımsal altyapıyı bombalamak, tarlaları yakmak, tahıl çalmak ve Suriye’ye satmaya çalışmakla suçladı. Maxar Technologies tarafından Mayıs ayı sonlarında çekilen uydu görüntüleri, Kırım’daki bir limandaki Rus bayraklı gemilerin tahıl yüklediğini ve günler sonra kapakları açık halde Suriye’ye yanaştığını gösteriyor.

Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelenskyy, Rusya’nın küresel bir gıda krizini kışkırttığını söyledi. Batı, Avrupa Konseyi Başkanı Charles Michel ve ABD Dışişleri Bakanı Antony Blinken gibi yetkililerin Rusya’nın gıdayı silah haline getirdiğini söylemesiyle aynı fikirde.

Rusya, Ukrayna Karadeniz’deki mayınları kaldırdığında ve gelen gemilerde silah olup olmadığını kontrol ettikten sonra ihracatın devam edebileceğini söyledi.

Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov, Moskova’nın denizdeki avantajını “suistimal etmeyeceğine” ve “gemilerin oradan özgürce ayrılmasını sağlamak için gerekli tüm adımları atacağına” söz verdi.

Ukraynalı ve Batılı yetkililer sözden şüphe ediyor. Türkiye Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu bu hafta yaptığı açıklamada, patlayıcıların yeri bilindiği için deniz mayınlarını temizlemeye gerek kalmadan güvenli koridorlar oluşturmanın mümkün olabileceğini söyledi.

Ancak, sigorta şirketlerinin gemiler için teminat sağlayıp sağlayamayacağı gibi başka sorular da devam edecek.

Dmytrasevych bu hafta AB tarım bakanlarına tek çözümün Rusya’yı yenmek ve limanların önündeki engelleri kaldırmak olduğunu söyledi: “İnsani koridorlar gibi başka hiçbir geçici önlem sorunu çözmeyecek.”

BURAYA NASIL GELDİK?

Küresel talep COVID-19 pandemisinden güçlü bir şekilde toparlanırken, kötü hava koşulları ve kötü hasat gibi faktörlerden kaynaklanan, işgalden önce gıda fiyatları yükseliyordu.

Glauber, geçen yıl Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada’da zayıf buğday hasadından ve Brezilya’da soya fasulyesi verimine zarar veren bir kuraklıktan bahsetti. Yine iklim değişikliğiyle şiddetlenen Afrika Boynuzu, kırk yılın en kötü kuraklıklarından biriyle karşı karşıyayken, Mart ayında Hindistan’da rekor kıran bir sıcak dalgası buğday verimini düşürdü.

Bu, yakıt ve gübre için artan maliyetlerle birlikte, diğer büyük tahıl üreticisi ülkelerin boşlukları doldurmasını engelledi.

EN ZOR VURUŞ KİMDİR?

Ukrayna ve Rusya, temel olarak, maliyet artışlarına ve kıtlıklara karşı en savunmasız olan gelişmekte olan ülkelere temel gıda ihraç ediyor.

Somali, Libya, Lübnan, Mısır ve Sudan gibi ülkeler, savaşan iki ülkenin buğday, mısır ve ayçiçek yağına büyük ölçüde bağımlı.

Glauber, “Yük çok yoksullar tarafından omuzlanıyor” dedi. “Bu bir insani kriz, kuşkusuz.”

Açlık tehdidinin yanı sıra, artan gıda fiyatları bu ülkelerde siyasi istikrarsızlığı da beraberinde getiriyor. Arap Baharı’nın nedenlerinden biriydi ve tekrarlama endişesi var.

Glauber, gelişmekte olan ülkelerin hükümetlerinin ya gıda fiyatlarının yükselmesine izin vermesi ya da maliyetleri sübvanse etmesi gerektiğini söyledi. Dünyanın en büyük buğday ithalatçısı olan Mısır gibi orta derecede müreffeh bir ülkenin daha yüksek gıda maliyetlerini karşılayabileceğini söyledi.

“Yemen gibi fakir ülkeler veya Afrika Boynuzu’ndaki ülkeler için – gerçekten insani yardıma ihtiyaçları olacak” dedi.

Açlık ve kıtlık Afrika’nın bu kısmını kolluyor. Buğday ve yemeklik yağ gibi temel gıda fiyatları bazı durumlarda iki katından fazla artarken, ailelerin süt ve et için kullandığı milyonlarca canlı hayvan öldü. Sudan ve Yemen’de, Rusya-Ukrayna çatışması, yıllarca süren iç krizlerin üzerine geldi.

UNICEF, dünya sadece Ukrayna’daki savaşa odaklanır ve harekete geçmezse “çocuk ölümlerinin patlaması” konusunda uyardı. BM kurumları, Somali’de 200.000’den fazla insanın “felaket açlığı ve açlıkla” karşı karşıya olduğunu, yaklaşık 18 milyon Sudanlının Eylül ayına kadar akut açlık yaşayabileceğini ve bu yıl 19 milyon Yemenlinin gıda güvensizliği ile karşı karşıya kalacağını tahmin ediyor.

Bu ülkelerin bazılarında buğday fiyatları %750’ye kadar yükseldi.

“Genel olarak, her şey pahalı hale geldi. CARE yardım grubunun gıda güvenliği danışmanı Justus Liku, yakın zamanda Somali’yi ziyaret ettikten sonra, su olsun, yiyecek olsun, neredeyse imkansız hale geliyor” dedi.

Liku, pişmiş gıda satan bir satıcının “sebze veya hayvansal ürün bulunmadığını” söyledi. Süt yok, et yok. Dükkan sahibi bize onun sadece orada olmak için orada olduğunu söylüyordu.”

Lübnan’da, eskiden pek çok pide çeşidi bulunan fırınlar, artık unu korumak için sadece temel beyaz pide ekmeği satıyor.

NE YAPILIYOR?

BM Genel Sekreteri Antonio Guterres haftalardır Rusya’nın tahıl ve gübre ihracatının önündeki engeli kaldırmak ve Ukrayna’nın Odesa’nın kilit limanından mal göndermesine izin vermek için bir anlaşma sağlamaya çalışıyor. Ancak ilerleme yavaş olmuştur.

Bu arada Ukrayna silolarında veya çiftliklerde çok miktarda tahıl sıkışmış durumda. Ve daha fazlası da var – Ukrayna’nın kışlık buğday hasadı yakında başlıyor ve bazı tarlalar muhtemelen hasat edilmeyecek ve çatışmalar nedeniyle depolama tesislerine daha fazla baskı yapıyor.

Serhiy Hrebtsov, ulaşım bağlantıları kesildiği için Donbas bölgesindeki çiftliğinde tahıl dağını satamıyor. Kıt alıcılar, fiyatların çok düşük olduğu ve çiftçiliğin sürdürülemez olduğu anlamına gelir.

“Satmak için bazı seçenekler var, ama bu onu atmak gibi bir şey” dedi.

ABD Başkanı Joe Biden, Ukrayna ve Avrupa arasındaki farklı demiryolu hatlarını da ele alacak bir çözüm olan Polonya da dahil olmak üzere Ukrayna sınırlarında geçici silolar inşa etme planı üzerinde Avrupalı ​​ortaklarla birlikte çalıştığını söyledi.

Buradaki fikir, tahılın silolara ve daha sonra “Avrupa’daki arabalara aktarılabileceği ve onu okyanusa çıkarabileceği ve dünyanın dört bir yanına götürebileceğidir. Ancak zaman alıyor” dedi.

Dmytrasevych, Rus birliklerinin güney ve doğudaki siloları veya işgal alanlarını tahrip etmesinden sonra Ukrayna’nın tahıl depolama kapasitesinin 15 milyon azaltılarak 60 milyon tona düştüğünü söyledi.

DAHA FAZLA MALİYETİ NEDİR?

BM Gıda ve Tarım Örgütü, dünya buğday, pirinç ve diğer tahıl üretiminin bir önceki yıla göre 16 milyon ton düşüşle 2022’de 2.78 milyar tona ulaşması bekleniyor – dört yıl içinde ilk düşüş.

FAO’nun buğday fiyat endeksine göre, buğday fiyatları yılın ilk üç ayında bir önceki yıla göre %45 arttı. Bitkisel yağ yüzde 41 artarken, şeker, et, süt ve balık fiyatları da çift haneli arttı.

Artışlar dünya çapında daha hızlı enflasyonu körüklüyor, marketleri daha pahalı hale getiriyor ve fiyatları yükseltmek zorunda kalan restoran sahipleri için maliyetleri yükseltiyor.

Bazı ülkeler iç arzı korumaya çalışarak tepki veriyor. Hindistan şeker ve buğday ihracatını kısıtlarken, Malezya canlı tavuk ihracatını durdurdu ve kümes hayvanlarının üçte birini komşusundan alan Singapur’u endişelendirdi.

Uluslararası Gıda Politikası Araştırma Enstitüsü, savaş uzadıkça gıda kıtlığının daha da artması durumunda, bunun fiyatları daha da yukarı çeken daha fazla ihracat kısıtlamasına yol açabileceğini söylüyor.

Bir tarım veri ve analitik şirketi olan Gro Intelligence’dan Steve Mathews, diğer bir tehdidin kıt ve maliyetli gübre olduğunu, bunun da çiftçilerin yetersiz kalması nedeniyle tarlaların daha az üretken olabileceği anlamına geldiğini söyledi.

Rusya’nın büyük bir tedarikçisi olduğu gübredeki ana kimyasallardan ikisinde özellikle büyük eksiklikler var.

Mathews, “Şu anda sahip olduğumuz potasyum ve fosfat kıtlığına devam edersek, düşen verimleri göreceğiz” dedi. “Önümüzdeki yıllarda bu konuda soru yok.”

Telif hakkı © 2022 The Washington Times, LLC.