Montreal adamı, babasının D-Day kurtarıcılarını onurlandırmak için çok kıtalı görevde

Kanada 78’i işaretlerken^inci İkinci Dünya Savaşı’nın dönüm noktalarından biri olan D-Day’in yıl dönümünde, Montreal’den Harvey Engelberg fedakarlık ve üzücü tehlike karşısında bir dizi özverili eylem olmadan nasıl asla doğmayacağı hakkında çok düşünüyor.

“Aile hayatı vermiş birine borcumu nasıl öderim?” diye merak ediyor.

Babası Cobby Engelberg, 24 yaşında Kanada Kraliyet Hava Kuvvetlerine katıldığında genç bir boks şampiyonuydu.

Cobby, D-Day’den önceki gece gece yarısından önce İngiltere’den ayrılan düzinelerce Birleşik Krallık Kraliyet Hava Kuvvetleri uçağından birinde Tonga Operasyonu sırasında bir radyo operatörüydü.

Görevleri, tam ölçekli istila öncesinde düşman savunmasını yumuşatmak için Alman işgali altındaki Fransa’daki düşman hatlarının arkasına paraşütçüler bırakmaktı.

Harvey Engelberg, “Onlar sadece kendi birlikleri gelmeden düşman topraklarını geçmekle kalmadılar, üsteki en uzak göreve de sahip oldular” dedi.

Babasının bir Dakota uçağı, 26 yaşındaki uçan subay Harvey Edgar Jones tarafından ele geçirildi.

Jones savaştan önce Niagara Şelalesi turları düzenlemiş ve Toronto Üniversitesi’nde işletme eğitimi almıştı.

Jones’un yeğeni Helen Peterson, şimdi 80’li yaşlarında, onu çok iyi hatırlıyor.

“Her zaman hoşuma giden en büyük şey, o kadar uzun olmasıydı ki, kapılardan geçmek zorunda kalmasıydı” diye hatırlıyor.

26 kişiyi taşıyan uçakları Fransız kıyılarında gürleyerek karanlık ve tehlikeli bilinmeyene doğru ilerlerken, Alman uçakları aniden gece gökyüzünü parçaladı.

Dakota vuruldu ve hemen alevler içinde kaldı.

Pilot Jones herkese uçağı terk etmelerini emretti ve çoğu bunu yaptı. Ancak Jones paraşütünü reddetti.

Birden fazla hesaba göre Jones, Cobby Engelberg’in arkasında yaralı ve bilinçsiz olduğunu gördü ve bir iniş girişiminde bulunmaya karar verdi.

“Sadece hayal edebiliyorum, aşağı bakmış ve onu orada yatarken görmüş ve bir karar vermiş olmalı. Ben ne yaparım? Zıplayıp arkadaşıma veda mı edeyim yoksa yapmam gerekeni mi yapayım?” Harvey Engelberg Global News’e söyledi.

Dakota, aşağıdaki karanlığa daldı ve Fransa’nın küçük Basseneville kasabasındaki bir çiftliğe çarptı.

Harvey Edgar Jones çarpma sonucu öldü.

Cobby Engelberg, kırık bir kafatası da dahil olmak üzere ciddi yaralanmalara rağmen bir şekilde hayatta kaldı.

“Anladığım kadarıyla, onu oradan çıkardıklarında hâlâ yanan kanadın altındaydı. Burada bol şans işin içinde,” dedi Harvey.

Cobby’nin şansı bununla da kalmadı.

Çiftliğin sahipleri Engelberg’i evlerine getirdiler, ilaç verdiler ve yaralarını tedavi ettiler. Başkalarını da kabul edecekler, ancak daha sonra özveriliklerinin ayrıntılarını Cobby’ye bir mektupta paylaşacaklardı.

Harvey, “Bu hikayedeki iki kahraman, pilot ve onları kurtaran çiftçilerdir” dedi.

Alice Duhamel ve oğlu Arthur, çiftliğe ve yaralılara baktı. Müttefik bir birlik onlara ulaşıp yaralıları hastaneye götürene kadar Engelberg ve diğerlerine baktılar.

Kahramanlıkları hayat kurtardı ve bunun bedelini ağır ödeyeceklerdi.

Duhamel, Cobby’ye yazdığı bir mektupta, kendisinin ve oğlunun, Müttefiklere yardım ettikleri için Naziler tarafından hapsedildiğini yazdı.

“Oğlum SS tarafından idam edildi” diye yazdı. “Altı hafta sonra kaçmayı başardık.”

“Bunu okudun ve nasıl parçalanmıyorsun?” Engelberg, Global News’e mektubu gösterirken “Bu çılgınlık” dedi.

Duhamels, Harvey Edgar Jones’u çiftliklerine gömdü, mezarı çiçeklerle ve üzerinde “Fransa için öldü, çok yaşa İngiltere” yazan bir haçla süsledi.

Yıllar sonra Cobby Engelberg, hayatını kurtaran pilot için oğlu Harvey’i seçti.

“Dinle, babamı kurtaran birinden bir isim aldım. Babamı kurtardıysa, beni, çocuklarımı ve torunlarımı kurtardı. Sadece Cobby Engelberg’in 25 atasıyız,” dedi Harvey gözyaşları içinde.

Engelberg, pilotun soyundan gelenleri ve onlara teşekkür etmek için çiftçileri bulmak için ömür boyu bir arayış içinde.

Jones ve Duhamel ailelerine minnettarlık gösterme konusundaki doymak bilmez arzusuna rağmen, onları bulma şansı hiç bulamamıştı.

Harvey Engelberg’in bu Mart ayında Fransa’nın Basseneville kentinden Montreal’deki evine elle yazılmış bir mektup geldiğinde ne kadar şaşırdığını hayal edin.

“Babanın uçağının parçaları bende var” dedi. Onları ister misin?’ Hemen ‘evet seni görmeye geliyorum’ dedim” diye anlattı.

Thérèse Férey ve şu anda o çiftlikte yaşayan kocası, o kader gecesinden yaklaşık 78 yıl sonra arazide çalışırken Dakota KG356’nın parçalarını buldular.

Bu keşif, ülkesini kurtarmak için hayatlarını cesurca riske atan kahramanlara farkındalık getirmek için kendi misyonunu başlatması için ona ilham verdi.

“Köyde hiç kimsenin bu uçaktan bahsettiğini asla, asla, hiç duymadık. Bunu iğrenç buldum, ”dedi Férey, Global News’e Basseneveille’den telefonda.

Alman işgali sırasında büyümekten, korku içinde yaşamaktan bahsetti.

“Cobby ya da Kaptan Jones hakkında hiç konuşmadığımız için şok oldum. anlamadım İnsanlar sizi kurtarmaya gelir ve bir kaza geçirirse, kayıtsız kalamazsınız. Hiçbir şey olmamış gibi davranamazsın.”

Nisan ayında Engelberg, uçağın düştüğü yeşil merayı ziyaret etti. Ailesi ona tarihin parçalarını teslim ederken, üstesinden gelindi.

“Çok duygusaldı. 6.000 mil uzaktaki bu yabancıları benim kadar önemsediğini görmek inanılmazdı” dedi. “Orada her şeyin kötü haber olmadığını fark ettiğinizde, insanlığa olan inancınızı yeniden canlandırıyor.”

Bükülmüş metal parçalarını, yakında sergilenecekleri Kanada’nın Normandiya’daki savaş müzesi Juno Beach Centre’a bağışladı.

Juno Beach Centre’ın yönetici direktörü Alex Fitzgerald-Black, “Müzemizde anlatacak daha iyi bir hikaye bulamadım açıkçası” dedi.

Harvey Engelberg biraz huzur hissetse de, işi hala bitmemiş hissediyordu – Harvey Edgar Jones’un ailesine teşekkür edememişti.

Global News’e “Neredeyse duvara çarpıyordum” dedi. Ama işler burada bitmedi.

Son haftalarda Global News, Jones’un ailesinin üyelerinin izini sürdü ve bir tür çevrimiçi buluşma organize etti.

Helen Peterson, Harvey Jones’un ablası Isobel Wall’un kızı olan yeğenidir. Onu “Harv Amca” olarak tanıyordu.

Wisconsin, Milwaukee’den Engelberg ile çevrimiçi bir video görüşmesinde “O benim tek amcamdı, en sevdiğim amcamdı” dedi.

Görüşmede ayrıca Peterson’ın yeğeni ve Jones’un California’da yaşayan büyük yeğeni Colleen McGovern da vardı.

“Bütün hikayenin çok güzel olduğunu düşünüyorum ve onu seviyorum” dedi. “İnanılmaz bir hikaye.”

Alakalı haberler

• Aile sırrı: İngiliz adam, gerçek babasının D-Day’de savaşan Kanadalı bir asker olduğunu öğrenir

Jones’un düştüğünü biliyorlardı, ancak ayrıntıların farkında değillerdi ya da ölüme mahkûm uçuşta başkalarını kurtardığını bilmiyorlardı.

Peterson, amcasının onuruna bir isim verildiğini öğrenmenin hayatının en önemli olaylarından biri olduğunu söyledi.

“Sadece tamamen duygusallaşıyorum ve bunun ne kadar harika olduğunu düşünüyorum” dedi.

Savaştan sonra, Harvey Edgar Jones, Normandiya’daki Ranville Savaş Mezarlığı’na, asla eve dönmeyen binlerce kişiyle birlikte yeniden gömüldü.

Kahramanlığı nedeniyle Dispatch’te bir söz aldı, ancak Victoria Haçı gibi daha yüksek bir askeri onurla asla ödüllendirilmedi.

Alex Fitzgerald-Black, Jones’un hikayesinin nispeten bilinmemesinin bir nedeni olarak görüyor.

Global News’e verdiği demeçte, “Muhtemelen bana en çok takılan şey onun hikayesini neredeyse hiç kimsenin bilmemesidir” dedi.

İki kıtada sonsuza dek birbirine bağlı üç aile, nesiller boyunca hala hissedilen bir cesaret eylemiyle bu Kanadalı kahramanın hikayesine ikinci bir bakış atmasını umuyor.

Alakalı haberler