NEW YORK — Kraliçe II. Elizabeth’in ölümünün yakın olduğu haberi geldiğinde, dünyanın dört bir yanındaki medya kuruluşları canlandı, muhabirleri İskoçya’daki bir kraliyet şatosuna gönderdi ve onlarca yıl süren haber planlarını patlattı.
96 yaşında, kraliçenin ölümü pek de sürpriz olmadı. Yine de, İngiliz kraliyet ardılı, Pazartesi günkü Westminster Abbey’den cenaze hizmetlerinin canlı olarak yayınlanmasıyla sonuçlanacak olan steroidler üzerine bir medya olayıdır.
Amerika Birleşik Devletleri’nde CBS News’in Londra büro şefi yardımcısı Deb Thompson, ayrıntılara kafayı takarak geçirdiği geceleri hatırlatarak, “Bu her zaman biraz korkmuş, öngördüğüm ve endişelendiğim bir şey” dedi.
Şimdiye kadar, her şey yolunda gitti ve gösteri karşısında hayran kaldığını söylüyor.
Ancak önceden plan yapmayanların vay haline.
İngiltere Yabancı Basın Birliği direktörü, örgütün tüm dünyadaki televizyon ve radyo yayıncılarından akreditasyon talepleriyle dolup taştığını söyledi. Dernek, hükümet ve kraliyet protokollerinde gezinmelerine yardımcı olmaya çalışır.
FOTOĞRAFLAR: Kraliçe’nin ölümü, on yıllardır işlerde medya bonanzasını tetikliyor
Yönetmen Deborah Bonetti, “Kraliyet düğünlerinin maksimum ilgi düzeyine ulaştığını düşünürdünüz, ama hayır” dedi. “Bu konferansları Londra’dan yayınlamak için ne yapacaklarını bilemeyen insanlardan oluşan bir tsunami.”
Akredite gazeteciler bile pozisyonlar için savaşıyorlar, “bu yüzden sadece uçuyorsanız… bir tane alma ihtimaliniz yok” dedi.
Westminster Üniversitesi’nde iletişim profesörü olan Steven Barnett, İngiltere’de, anmaların ve tören olaylarının iyi prova edilmiş kapsamının bir hataya saygı duyduğunu söyledi. Kraliçe’nin hayatı veya monarşinin modern toplumdaki rolü üzerine eleştirel düşünce – ki bu dünya çapında haber olmuştur – neredeyse tamamen sosyal medyaya sürülmüştür, dedi.
Vagonların etrafında dönen The New York Times, birçok Britanyalının mali açıdan zarar gördüğü bir zamanda, bir kraliyet cenazesinin devlet fonları tarafından ödenen “ağır” fiyat etiketinden bahseden bir makale nedeniyle İngiltere’de eleştirildi.
Londra’daki Sunday Times’ın eski editörü gazeteci Andrew Neil, Twitter’da “@nytimes’ın İngiliz karşıtı propagandasında eğilemeyeceği hiçbir derinlik yok” dedi.
Royal Musings blogunu Virginia’daki evinden yöneten Marlene Koenig, Amerika Birleşik Devletleri’nde, yayının çoğunlukla bir çağın geçmesine ve ciddi hizmetlere odaklandığını söyledi.
“Saygılı oldu” dedi. “Saygılı terimini kullanmayacağım. İngiliz hükümdarının tarihimizin ve mirasımızın bir parçası olduğunu unutmamalıyız.”
Tabutu bu hafta devlette yatarken kraliçeye son saygılarını sunmak isteyen yas tutanlar, Westminster Hall’a girmek için beklerken ve çıkarken tekrar gazeteciler, mikrofonlar ve video kameralarla karşılandı.
Neden geldiler? O an onlar için ne anlama geliyordu? Tabutu görmek nasıl hissettirdi? Muhabirler, kaç kişinin beklediğini anlamak için sıraya girenlerin bilekliklerini kontrol etmelerini istedi.
Perşembe günü, medyanın hükümdarın tabutunun yanından geçen yaslıları olabildiğince gösterme arzusu, kontrol bilincine sahip sarayın haysiyet ve terbiye arzusuyla çelişiyordu.
Saray, örneğin kraliyet ailesinin “görünür sıkıntı belirtileri gösterdiğini” veya halk üyeleri tarafından veya başka bir şekilde “uygunsuz herhangi bir davranışta bulunduğunu” gösteren video yayını için bir kurallar listesi yayınladı.
Kraliçenin tabutunun yanındaki tören muhafızlarından biri bayıldığında, BBC canlı yayınını kesti ve olanları gösteren videonun kullanımı, gazete web sitelerinde hala resimler olmasına rağmen kısıtlandı.
Birçok haber kuruluşu, gazetecilerinin imza etkinlikleri için nereye yerleştirileceği konusunda uzun vadeli anlaşmalar yaptı. Örneğin NBC News, King Charles III’ün Diana ile düğününü ve Prens William’ın Kate Middleton ile düğününü haber yapmak için kullandığı konumun aynısını kullanıyor.
NBC’nin ABD’deki “Today” programının baş yapımcısı Tom Mazzarelli, “İngilizler başka hiçbir şeye benzemeyen şatafat ve şatafat yapıyor” dedi.
Amerikan yayıncıları da kraliçe kapsamına girdi. Televizyon ağları en büyük haber yıldızlarını Pazartesi günkü cenaze haberlerini yayınlamak için gönderiyor: ABC News’den Robin Roberts ve David Muir; NBC’den Savannah Guthrie, Lester Holt ve Hoda Kotb; Gayle King ve CBS’den Norah O’Donnell.
Prenses Diana’nın 1997’deki cenazesi büyük bir izleyici kitlesi tarafından izlendi: Bir Cumartesi sabahı yalnızca Amerika Birleşik Devletleri’nde 33 milyon.
Telif hakkı olmadan bile, önemli şahsiyetlerin cenazeleri bir dönemin sonunu simgeliyor ve genellikle büyük televizyon çekimleri oluyor. Nielsen şirketi, eski Başkan Ronald Reagan’ın 2004’teki ilk kez cenaze töreninin 35 milyon izleyiciye ulaştığını söyledi.
Kraliçenin ölümü, dünyanın başka yerlerinde büyük yankı uyandırdı, genellikle Britanya’nın gösterildiği ülkelerle olan ilişkileri tarafından dikte edildi veya karmaşıklaştı.
Eski bir İngiliz kolonisi olan Hong Kong’da 1997’de Çin’e devredildi, çoğu yerel haber kuruluşu İngiliz törenleri hakkında haberler yayınladı. Ancak bazı televizyon kanalları, şehrin kraliçeye olan saygılarını dikkatli bir şekilde haber yapıyor.
Now TV ağı, bir Facebook gönderisini ve Hong Kong sakinlerinin kraliçeye saygı göstermek için bekleyen uzun bir insan dizisinin “insanların ne istediğini gösterdiğini” söyleyen bir sakinle yapılan röportajı kaldırmak için İngiliz konsolosluğuna çiçek bıraktığını gösteren bir haber raporunu düzenledi.
Yerel basın, Now TV’nin Pekin yanlısı haber müdürünün değişiklikleri emrettiğini bildirdi. Ağ bir açıklama yapmadı.
Bir zamanlar İngiltere’nin en büyük kolonisi olan Hindistan’da kraliçenin ölümüyle ilgili yoğun haberler hızla kayboldu. Yaşlı sakinler için, İngiliz kraliyet ailesi tarihin acı verici bir bölümünü temsil ediyor, ancak çoğu Kızılderili için onlar sadece başka bir ünlü aile.
Devlet Başkanı Beşar Esad’ın İngiltere’yi ülkenin 11 yıllık ihtilafında isyancıları finanse eden bir koalisyonun parçası olarak gördüğü Suriye’de, devlet televizyonu haberlere çok az ilgi gösterdi.
Kraliçenin egemen olduğu bir anayasal monarşi olan Avustralya’daki büyük sabah TV programlarının ortak sunucuları, olayları izlemek için Londra’ya gitti. Programların düzenli misafirlerinin koyu renk giysiler giymesi gerekiyordu.
Japonya’da geniş yer bulan haber, suikaste kurban giden eski lider Shinzo Abe için bu ayın sonlarında giderek artan tartışmalı devlet cenaze planlarına paralellik gösteriyor.
Hofstra Üniversitesi İletişim Okulu’nun şu anda dekanı olan kıdemli bir Amerikan ağ yöneticisi olan Mark Lukasiewicz, İngiliz tören etkinliklerinin “televizyon ağları için kedi nanesi” olduğunu söyledi.
Ancak İngiliz profesör Barnett, bir haftadan fazla bir süre sonra sınırlarının olduğunu söyledi.
“Birçok insanın ‘artık yeterince içtik’ diye düşündüğü bir noktaya geldi” dedi.
Kaynak : https://www.washingtontimes.com/news/2022/sep/17/queen-elizabeth-iis-death-triggers-media-bonanza-i/?utm_source=RSS_Feed&utm_medium=RSS