Çin, olası insanlığa karşı suçları özetleyen BM raporunun ‘siyasi araç’ olduğunu iddia ediyor – Ulusal

Çin Dışişleri Bakanlığı sözcüsü Wang Wenbin, dış gözlemciler tarafından Çin’in uzak batı Sincan bölgesindeki baskılarının insanlığa karşı suç teşkil edebileceğine ilişkin bir başka değerlendirmeden saatler sonra, saldırıya geçmek için kürsüye çıktı.

“Bahsettiğiniz sözde değerlendirme ABD ve bazı Batılı güçler tarafından düzenleniyor ve üretiliyor” ve Çin’i içermeyi amaçlayan “siyasi bir araç” olduğunu söyledi.

Bu, Pekin’in uzun süredir Sincan’daki Uygurları ve diğer büyük ölçüde Müslüman etnik grupları kitlesel olarak tutuklamalarından gelen eleştirileri saptırmak için kullandığı bir taktikti: Batılı bir komployu suçlamak.

Evde, istekli bir izleyici buldu. Ama yurtdışında, Uygurları kızdırıyor ve yabancıları yabancılaştırıyor.

Sonuç, Çin ve Batı’da Sincan’a ilişkin görüşlerin parçalanması oldu; bu, zaten zayıf olan ilişkileri kırmakla tehdit eden bir boşluk.

On yıllardır Pekin, Türkiye ile yakın etnik ve dilsel bağları olan tarihsel olarak Müslüman bir grup olan Uygurları entegre etmek için mücadele ediyor ve bölgeyi bir isyan ve baskı döngüsüne kilitliyor. Az sayıda aşırı uç Uygur’un bombalamaları ve bıçaklamalarından sonra, Çin lideri Xi Jinping bir baskı başlattı ve çok sayıda insanı bir kamp ve hapishane ağına hapsetti.

Baskının başlangıcından beri Çin hükümeti anlatıyı kontrol etmeye çalıştı. Bunu gizlilik ve sansür yoluyla yaptılar. Ancak bunu, Batı’nın ellerinde bir asırlık aşağılanmadan doğan güçlü, köklü Batı karşıtı duygulardan yararlanarak da yaptılar.

Sincan’da büyüyen Uygur dilbilimci Abduweli Ayup, Avrupa imparatorluklarının Çin’in başkentine nasıl yürüdüğünü ve eski sarayları nasıl yaktığını öğrendi. ABD’nin Hawaii’yi sömürgeleştirmesini ve Teksas’ın Meksika’dan nasıl ayrıldığını öğrendi.

Ayup, bir Uygur olarak bile bu tarihin kin uyandırdığını söyledi.

Ayup, “Tarihimiz boyunca Çin’in kurban olduğunu öğreniyoruz ve çevremizdeki tüm ülkeler çok kötü” diyen Ayup, yetişkinliğine kadar Batı’ya karşı olduğunu da sözlerine ekledi. “Batı karşıtı duygular gerçekten güçlü.”

Ayup, yetkililerin suçu kendilerinden uzaklaştırmak için tarihi şikayetleri nasıl silahlandırdığını ancak otuzlu yaşlarına kadar görmediğini söyledi. 5 Temmuz 2009’da linç edilen Uygurlar için adalet talep eden protestolar kana bulandı. Polis ateş açtı, şiddetli göstericiler etnik çoğunlukta olan Han Çinlilerini taşladı ve yakın dövüşte yüzlerce kişi öldü.

Pekin, ayaklanmalardan yabancı hükümetler tarafından desteklenen deniz aşırı “teröristleri” ve “ayrılıkçıları” sorumlu tuttu. Uzun süredir devam eden Uygur kızgınlıklarını örtbas ettiler ve polisin de şiddetten kısmen sorumlu olduğunu gösteren kanıtları bastırdılar.

Ayup, “Gülünç olduğunu hissettim” dedi. “Bu yabancı güçler Uygurları uzaktan nasıl manipüle edebilir?”

Trend Hikayeler

• Ohio’da ağaç dallarını kesen adam 20.000 kez arı tarafından sokuldu

• Anne Heche’nin ölümü: İtfaiyeci radyo kayıtlarında korkunç ayrıntılar ortaya çıktı

Hükümet baskıyı ilk başlattığında, bunu gizli tutmaya çalıştılar.

Aylarca kampların varlığını inkar ettiler.

Ancak kanıtlar arttıkça, devlet taktik değiştirdi ve aynı oyun kitabını izledi: Yabancı bir komplo suçlamasıyla karşılık verdiler.

BBC, Sincan’ın pamuk tarlalarındaki işçi uygulamalarını araştırdığında, devlet medyası raporu “söylentileri uydurmak için Çin karşıtı bilim adamlarının sözde “araştırmasını” kullanmakla” kınadı.

Eski bir Sincan sakini bölgede gözaltına alınan 10.000’den fazla kişinin kayıtlarını topladığında, bir devlet sözcüsü veritabanının ABD ve Avustralya tarafından desteklenen “Çin karşıtı rakamlar tarafından oluşturulduğunu” söyledi.

Sekiz ay gözaltında tutulan etnik bir Kazak ve Uygur olan Omir Bekali, kamplardaki işkence hakkında ifade verdikten sonra, devlet medyası tarafından “boşluklarla dolu hikayelerle” yalancı olarak damgalandı ve “Çin karşıtı güçlerin karalamalarına beslendi. ”

Sinir bozucu, dedi Bekali, çünkü Çin’deki çoğu Han Çinlisinin iyi niyetli olduğuna, ancak ülkenin sofistike sansür aygıtı tarafından cahil tutulduğuna inanıyor.

“Gerçeği bilmek istiyorsanız, kurbanlarla konuşun” dedi. “Hükümet medyayı kontrol ediyor, yalan söylemeye devam ediyorlar.”

Eleştiriler arttıkça, Xinjiang yetkilileri de en görünür baskı belirtilerini azaltmak için sessizce harekete geçti. Küresel bir incelemeden mi kaynaklandığı yoksa baştan beri planlandığı belli olmasa da sonuç aynıydı: Baskının yoğunluğunu dışarıdan gelen ziyaretçilerden gizledi.

Dikenli telleri indirdiler, kamplardan bazılarını dağıttılar ve şehrin sokaklarını gözetleyen güvenlik kameralarını söktüler, çıplak teller hala tepelerdeki direklerde sallanıyor. Bölgenin sert liderini, acımasız polislikten ziyade gelişmekte olan ekonomilerle tanınan zengin bir kıyı bölgesinden biriyle değiştirdiler.

Ardından gazetecileri üzüm bağlarına, ziyafetlere, dans gösterilerine ve tarihi camilere götürdüler ve bunun altında yatan net bir mesaj vardı: Sincan ticarete açık.

Bugün, Xinjiang’ın turizm endüstrisi patlama yaşıyor. Sert “sıfır-COVID” politikaları nedeniyle Çin’de mahsur kalan gezginler, egzotik olarak gördükleri İslam’ın aşıladığı karakterinin cazibesine kapılarak bölgenin çöllerine, dağlarına ve pazarlarına akın ediyor.

Yüz binlercesi gizli suçlamalarla hâlâ hapishanede çürüyor olsa da, ormanların ve çöl kumullarının arkasındaki, şehir merkezlerinden ve meraklı gözlerden uzakta tesislerde saklanıyorlar. Parti çizgisini kesen sesler korkuyla, bazen de hapis cezalarıyla susturuluyor.

Sonuç olarak, eski kamp tutuklusu Bekali, “Çin’deki insanlar gerçekte neler olduğunu bilmiyorlar” dedi.

Sincan’daki suistimallerle ilgili son raporla, alışılmış kalıptan bir değişiklik oldu: Değerlendirme ABD Dışişleri Bakanlığı’ndan, bir insan hakları grubundan ya da sürgündeki Uygurlardan gelmedi.

Bunun yerine, Çin’in kendi liderlerinin defalarca uluslararası sistemin “çekirdeği” olarak övdüğü bir örgüt olan Birleşmiş Milletler’in insan hakları ofisinden geldi. Sonuç olarak, rapor parti çizgisini delmekle tehdit ettiğinden, Pekin kendini garip bir noktada buluyor.

Yine de, bağımsız bilgilerin sansürlenmesiyle, yetkililer Çin sınırları içinde anlatıyı şekillendirmede büyük ölçüde başarılı oldular. Çin sosyal medyasında, rapora verilen yanıt sessize alındı. Batı’nın yaptırımları ve Çin’e yönelik söylemiyle Batı’ya duyulan kızgınlık daha da güçlendi.

Bugün, Pekin şehir merkezinde volta atan yöneticilerden yemyeşil Guangxi eyaletinde ders veren öğretmenlere kadar pek çok Çinli, tüm Sincan yaygarasının ne hakkında olduğunu merak ediyor.

“Sincan’daki insanlar mutlu hayatlar yaşıyor. Xinjiang’da doğup büyüyen Han Çinlisi ve şu anda Uygur mutfağı sunan bir restoran işleten Ge Qing, orada yaşayan tüm arkadaşlarımın durumu gayet iyi” dedi. Yabancı medyanın Sincan’a karşı aşırı önyargılı olduğunu düşünüyorum, onu yalnız bırakamazlar” dedi.