Almanya neden bir ‘iklim kulübü’ için bastırıyor?

BERLİN — Almanya, Bavyera tatil beldesi Elmau’da bu yılki Yedi Lider ekonominin liderlerinin toplantısına ev sahipliği yapıyor. Ukrayna’nın Rusya tarafından işgali gıda, enerji ve uluslararası güvenlik konusunda bir dizi krizi tetiklemeden önce, toplantının ana odak noktası iklim değişikliği olacaktı.

Şansölye Olaf Scholz yönetimindeki Alman hükümeti hala G-7’yi küresel ısınmayı durdurmak için toplu ilerleme taahhüdünde bulundurmayı planlıyor ve tartışılan fikirlerden biri, hızla ilerlemek isteyen ülkeler için bir ‘iklim kulübü’ oluşturulması. sorunu çözmeye geliyor.

İKLİM KULÜBÜ NEDİR?

Fikir ilk olarak, mevcut iklim anlaşmalarının gönüllü doğasının yeterli ilerleme ile sonuçlanmadığını söyleyen Yale ekonomisti ve Nobel Ödülü sahibi William Nordhaus tarafından ortaya atıldı.

Emisyonlarını azaltma konusunda ciddi olan ülkelerin bir araya gelip, ortaklaşa iddialı hedefler belirleyecek ve üye olmayanların tabi olacağı iklimle ilgili ticaret tarifelerinden birbirlerini muaf tutacak bir kulüp oluşturabileceklerini önerdi.

Brüksel merkezli çevre düşünce kuruluşu E3G’de politika danışmanı olan Domien Vangenechten, “Bu, temelde bir havuç kadar bir sopa görevi görecektir” dedi.

---

FOTOĞRAFLAR: AÇIKLAYICI: Almanya neden bir ‘iklim kulübü’ için bastırıyor?

---

KİMLER KATILABİLİR?

Alman Scholz, tüm G-7’yi bu fikrin arkasına almayı umuyor. Fransa ve İtalya, her iki ülke de kendisi de güçlü iklim hedefleri olan bir kulüp olan Avrupa Birliği’nin üyesi olduğu için sanal olarak verilmiştir. Kanada, AB ile uzun süredir tartışılan bir ticaret anlaşmasını sonuçlandırmak istiyor ve iklim kulübüne üyelik yardımcı olabilir.

İngiltere 2020’de AB’den ayrıldı ve blokla herhangi bir anlaşmaya katılma konusunda şüpheci. Ancak AB’nin ötesindeki üyeleri içeren bir kulüp, özellikle Amerika Birleşik Devletleri dahilse, Londra için kabul edilebilir olacaktır.

Washington, özellikle Cumhuriyetçi muhalefet nedeniyle, iklim değişikliği konusunda bağlayıcı anlaşmalara girmekte her zaman bir sorun yaşadı. Başkan George W. Bush, 1997 Kyoto anlaşması uyarınca Amerika’nın imzasını geri çekti ve Başkan Donald Trump, ABD’yi 2015 Paris anlaşmasından çekti – çok daha az katı bir anlaşma. Ancak ABD, Başkan Joe Biden yönetiminde Paris’e yeniden katıldı ve özellikle Çin’i emisyonları azaltmaya zorlamak istiyorsa, tek başına bir yaklaşımın Amerika’nın çıkarına olmayabileceği konusunda artan bir farkındalık var.

Japonya, büyük komşusu üzerinde baskı oluşturma ve Avrupa ve Kuzey Amerika pazarlarına ayrıcalıklı erişim olasılığından da etkilenebilir.

ÇİN HAKKINDA?

Dünyanın en büyük sera gazı yayıcısının hemen katılması muhtemel değil. Ancak mallarını iklim tarifeleri uygulanmadan dünyanın geri kalanına ihraç etmek istiyorsa, katılmak zorunda kalabilir.

Pekin’in, AB’nin planlı “karbon sınır ayarlama mekanizması”nda olduğu gibi – bu aynı zamanda bloğun kurallarına göre oynamayan kirleticiler için tarifeler de gerektiren – fikri keskin bir şekilde eleştirmesini bekleyin. Çin, plana karşı Güney Afrika ve Endonezya gibi diğer yükselen ekonomileri harekete geçirmeye çalıştı. Scholz’un bu iki ülkeyi de G-7’ye konuk olarak davet etmesinin ve iklim kulübünün herkese açık olduğunu açıkça belirtmesinin bir nedeni budur.

FİKİR ÇIKACAK MI?

Uzmanlar, kulübün yeterince çekici hale gelmesi için kritik sayıda ülkenin bu kulübe katılması gerekeceğini ve diğerlerinin de başvurmak zorunda kalacağını söylüyor.

Kulübün kurallarının nasıl işleyeceğine dair kesin ayrıntılar hala belirsiz. G-7’nin herhangi bir resmi taahhüt olmaksızın genel desteği, bu fikrin, özellikle Kasım ayında yapılacak BM iklim zirvesi başta olmak üzere, yaklaşan toplantılarda gündeme alınmasına yardımcı olabilir. Oradaki bir onay, kulübün zengin ulusların münhasır koruma alanı olmadığını, mevcut iklim çabalarına gerçek bir katkı olduğunu gösterecektir.

VE GEZEGENİ KURTARACAK MI?

Potsdam İklim Etkisi Araştırma Enstitüsü müdürü Johan Rockstrom, mevcut önlemlerin Paris anlaşmasının küresel ısınmayı sınırlama hedefini karşılamak için gereken emisyon kesintilerini sağlamadığı göz önüne alındığında denemeye değer olduğunu düşünüyor.

“Dünyanın kalan karbon bütçesi o kadar hızlı tükeniyor ki, yakında 1,5 Santigratta (2,7 Fahrenhayt) kalma konusunda bilimsel bir şansımız olmayacak” dedi. “Yani bilim camiasında bizler, yardımcı olabilecek her şeyi anlıyoruz ve bir yol, tüm büyük yayıcıların, emisyon yolları ve karbon fiyatlandırması için bir dizi ortak ilke üzerinde anlaşmaya varmasını sağlamaktır.”

Rockstrom, umudun, dünyanın ozon sorununu çözmek için bir araya geldiğini gören 1987 Montreal Protokolü’nde olduğu gibi, bu tür çabaların sonunda olumlu bir devrilme noktasına ulaşacağını söyledi. İklim kulübünün altında yatan ilke, en az hırslı ülkelerin tempoyu belirlediği mevcut durumu tersine çevirecek ve bunun yerine en hızlı olmak için bir yarış haline getireceğini söyledi.

Telif hakkı © 2022 The Washington Times, LLC.